به نقل از «ایسنا»

آنچه در چهارمین سوگواره ریحانه‌های بهشتی می‌بینیم

تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۵۷۱۰۷

چهارمین سوگواره "ریحانه‌های بهشتی" و نمایش تئاتر بزرگ "برای آزادی " به کارگردانی "صفورا کاظم پور "و تهیه کنندگی "مرتضی رحیمی والا " به همت موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و هیئت ریحانه‌های بهشتی در حال برگزاری است.

به گزارش ایسنا، زینب عبدالرضا، نویسنده و مدیر تولید چهارمین سوگواره" ریحانه‌های بهشتی" و تئاتر بزرگ "برای آزادی " در رابطه با این نمایش گفت: با توجه به‌ مقتضیات زمان و برخی جریانات و اتفاقاتی که در جامعه بوقوع پیوسته و نیزفضای امروزی جامعه، که بواسطه تهاجم فرهنگی دشمن روز به روز به سمت کم رنگ شدن باورها و اعتقادات دینی مردم ، بویژه نسل نوجوان و جوان کشور که سرمایه‌های ارزشمند این آب و خاک هستند ،پیش می‌رود، بر آن شدیم تا با بهره‌گیری از هنر و ایجاد خلاقیت، مفاهیم عاشورا،عزاداری و سوگواره را برای نسل امروز مصور سازیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"عبدالرضا " که دستیار کارگردانی این برنامه را نیز بر عهده دارد ادامه داد: نمایشنامه "برای آزادی" به منظور تبیین واژه زن ،زندگی، آزادی طراحی و به روی صحنه می‌رود. در واقع ما در بستر دین اسلام الگوهای بزرگی از زنان آزاده همچون حضرت فاطمه (س) و حضرت زینب(س) را داریم که متاسفانه فقط در  هیئت‌ها و یا مراسمات مذهبی به آنها و ابعاد مختلف شخصیتی‌شان پرداخته‌ایم؛ به عبارتی، شاید نتوانستیم آنطور که باید، این بزرگواران را به نسل امروز بویژه دختران سرزمین‌مان معرفی کنیم در صورتی که با کمی تفکر و خلاقیت خواهیم توانست مخاطب نوجوان و جوان جامعه را بیشتر در مسیر پایبندی به اعتقادات دینی قرار دهیم و درک عمیق و درستی از  بحث زن، زندگی، آزادی را در آنها نهادینه کنیم.

"زینب عبدالرضا "در ارتباط با مهمترین مولفه چهارمین سوگواره" ریحانه‌های بهشتی" و نمایش "برای آزادی" افزود: مهمترین مولفه سوگواره چهارم آن است که این سوگواره از دل جامعه شکل گرفته و داستان آن از بطن جامعه راوی ماجراهای خود می‌شود. در واقع در این برنامه سعی کردیم روایت عاشورا، محرم و سوگواری جدا از داستان زندگی نسل امروز بویژه دختران امروز نباشد و تلاش کردیم  تا دغدغه‌های ذهنی یک دختر نوجوان که فرزند شهید است را در قالب دختران امروزی ضمن ترسیم ،مصور سازیم، همچنین بیان چالش‌های دخترانِ ایران زمین در کنار ارائه پاسخ‌های مطلوب ، از دیگر بخش های این برنامه و نمایش است.

چهارمین سوگواره «ریحانه های بهشتی» با همکاری و مشارکت موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و هیئت ریحانه‌های بهشتی با هدف تعظیم شعائر حسینی و گرامیداشت حماسه جاودانه عاشورا از ۲۰ الی ۳۰ مردادماه از ساعت ۲۰تا ۲۲ در محل مرکز همایش های بین المللی خلیج فارس موزه ملی انقلاب و دفاع مقدس در حال برگزاری است و در آن بازیگرانی همچون هانیه ابوطالبی، علیرضا اسمعیل روزبهانی، زهرا جلایی‌فر، فاطمه جلایی‌فر، صبا حاجی اسفندیاری،علیرضا دهقان،حنانه رحیمی والا، فاطمه زهرا رحیمی والا، فاطمه زحل، محدثه زحل،هیام زهرا زارعی حاجی‌آبادی،هستی ساریخانی، عارفه سهیل نقشی، فاطمه سهیل نقشی، ملیکا شفیق، فاطمه صداقت،هلیا صداقت، علی صباغان، فاطمه صفائی، سیده آلا طباطبایی عقدا،سیده آوین طباطبایی عقدا،محمد مهدی عظیمی،پریا عمو خلیلی،علی کاظم نژاد،فاطمه کاظم نژاد، محسن کریمیان، فریبا کوثری، حسنی کیلانی، حسنا گشانی، مطهره مظلومین، لیلا ملک نیا و سینا مومنی به ایفای نقش می‌پردازند.
علاقمندان برای حضور در این سوگواره و رزرو تئاتر نمایشی می‌توانند به سایت https://evand.com/events/baraye-azadi  مراجعه و یا برای ثبت‌نام سازمانی با شماره ۰۹۹۹۹۹۲۴۶۱۰‌ تماس بگیرند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سوگواره ریحانه های بهشتی محمد اسماعیلی محرم 1402 میراث ناملموس لیلا حاتمی حمیدرضا شاه آبادی پژوهشکده سوانح طبیعی حسین علیزاده میراث فرهنگی ناملموس محمد اسماعیلی محرم 1402 سیدمحمد بهشتی میراث فرهنگی ناملموس ریحانه های بهشتی چهارمین سوگواره برای آزادی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۵۷۱۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«سیزیف» به مردم ایران چه می آموزد؟ / ورود ایرانیان به دالان باریک آزادی / مهمترین پروژه توسعه ایران توانمندسازی جامعه

گروه اندیشه: در یادداشتی که امیر ناظمی در کانال خود منتشر کرده، که خود برگرفته از کتاب تازه منتشرشده «ضربه سخت انتشارات شرق» است، مردم ایران را از سرنوشت شوم سیزیف برحذر می دارد که سیزیف استعاره ای است از تکرار کشنده و تلاشی نافرجام. ناظمی که خود از زمره نو نهادگرایان محسوب می شود، در یادداشت زیر معتقد است که تنها با حکومت قوی و جامعه قوی است که می توان از مدار ملال آور تکرار، رهایی جست، و بدون جامعه قوی، امکان عبور از مدار توسعه نیافتگی و ورود به دالان باریک آزادی محال می شود. این یادداشت در زیر از نظرتان می گذرد.

ما و تکرار بیهوده تاریخ:
ناظمی در مطلب خود یادآور می شود که «سیزیف راز خدایان را فاش کرده و به همین دلیل، محکوم شده بود تا سنگی بزرگ را بر بالای قله‌ای ببرد. اما سنگ هر بار از بالای قله به پایین می‌غلتید و سیزیف دوباره آن را به بالا می‌برد، اما سنگ دوباره به پایین می‌غلتید و دوباره و دوباره و دوباره...»

از نظر ناظمی «سیزیف استعاره‌ای است از تکرارِ کشنده‌ی تلاشی نافرجام.» او در ادامه به نگاه آلبر کامو برای رهایی سیزیف از بن بست اشاره می کند می نویسند: « او محکوم به تکرار چرخه‌ای پایان‌ناپذیر و بی‌حاصل بود. با وجود این‌که تاریخ، رویدادهای شکل‌دهنده به امروز ماست، ناآگاهی ما از آن می‌تواند تاریخ را به الگوهایی تکرارپذیر از تلاش‌های نافرجام تبدیل کند؛ الگوهایی تکرارپذیر که تا زمانی که اسیر آن‌ها باشیم، توان خروج از چرخه‌های تکراری‌شان را نداریم و گویی در اسطوره‌ی سیزیف زندگی می‌کنیم. آلبر کامو پیروزی او را در آگاهی می‌داند، به همان شیوه‌ای که رهایی از چرخه‌های تکرارپذیر تاریخ فقط با خودآگاهی جمعی است که پایان می‌یابد؛ در غیر این صورت، ما نیز محکوم می‌شویم به تکرار چرخه‌ای پایان‌ناپذیر و بی‌حاصل.»

پاندولی میان استبداد و هرج‌ومرج:
این پژوهشگر حوزه عمومی سپس با اشاره به نحوه تعامل جامعه و دولت در ایران اشاره کرده می نویسد: «وقتی حکومت‌ها فشارها را از حد گذرانده و از آستانه‌ی تحمل جامعه (یا همان حدِ نهایی قدرت حکومت) عبور می‌کنند، یک ضربه‌ی سخت دریافت می‌کنند. ضربه‌ی سخت است که حکومت‌ها را از ادامه دادن به قدرت بازمی‌دارد. در حقیقت ضربه‌ی سخت به حکومت است که منجر به تغییر حکمرانان در ایران می‌شود. به دنبال این ضربه‌ی سخت است که جامعه‌ی ایرانی به دنبال سهم خود از قدرت حرکت می‌کند، اما به دلیل آن‌که ظرفیت‌های نهادی لازم برای حکمرانی و مدیریت این قدرت را ندارد به سرعت در دام یک هرج‌ومرج دست‌وپا می‌زند.این هرج و مرج نیز به سرعت منجر به مقاومت حکومت شده و به این ترتیب، جامعه از آستانه‌ی تحمل حکومت رد می‌شود و حکومت (فارغ از آن‌که در دست چه کسی باشد)، در واکنشی طبیعی، به دنبال بازپس‌گیری قدرت انحصاری خود برمی‌آید. بنابراین ضربه‌ی سختِ بعدی از دل این رد شدن از آستانه‌ی تحمل حکومت رنگ می‌گیرد.»

او در ادامه می نویسند: «ضربه‌های سخت پی‌درپی و گیجی‌های بامداد خمارِ پس از آن‌ها الگوی تکرارشونده‌ی تاریخ ایران در ۲۵۰ سال اخیر بوده است. جامعه‌ی ایرانی با هر ضربه‌ی سخت بخشی از توانمندی‌های خود را از دست داده و پس از هر ضربه‌ی سخت مجبور شده است زمان و انرژی‌اش را صرف بازسازی توانمندیِ ازدست‌رفته کند. محکومیت تکرار بیهوده‌ی گذشته فقط با یک خودآگاهی جمعی می‌تواند پایان یابد؛ جایی که خودآگاهی جمعی به ما یاد می‌دهد از دالان باریک به سرعت به بیرون پرتاب نشویم و بتوانیم با کنترل خود، توازن میان قدرت حکومت و قدرت جامعه را حفظ کنیم و در دالان باریک به حرکت ادامه دهیم.»

الگوی این رفتار تکرارشونده در نمودار زیر به نمایش درآمده است.

جامعه آونگی
ناظمی ادامه «حرکت‌های زیگزاگی در میانه‌ی دو دیواره‌ی صخره‌ای» را «تکرار اصلی در تاریخ ایران می داند و به ویژگی ایجاد شده در آن یعنی ویژگی آونگی اشاره می کند: «دوره‌های متعددی از هرج‌ومرج و استبداد ایران را تبدیل به جامعه‌ای آونگی (پاندول‌وار) کرده است. این تکرارها فرصت حرکت آرام در میان دالان باریک را از ما ربوده‌اند و با ضربه‌های متناوب سخت، ما را در میانه‌ی دو دیواره‌ گروگان گرفته‌اند. در این الگوی تکراری، حکومت‌ها آنچنان به سرعت به سمت بیشترین حد قدرت حکومت حرکت می‌کنند و از تمامی سازوکارهای استبدادی برای تمرکز قدرت بهره می‌برند که سرنوشت محتوم ایران ضربه‌های سختِ مکرر می‌شود.»

شاید حکومت مغ های زرتشتی در زمان ساسانیان الگوی نظری ناظمی باشد که می نویسد: « حکومت‌های شیفته‌ی استبداد، بی‌توجه به آستانه‌ی تحمل جامعه، چنان بر جامعه سخت می‌گیرند که عصیان جامعه در قالب انقلاب‌ها و درگیری‌های نظامی و گاهی نیز توسل به قدرت‌های خارجی تنها راه بازگشت قدرت به جامعه دانسته می‌شود. حکومت‌های استبدادی به صورت هم‌زمان ظرفیت‌های حکمرانی جامعه را نیز کاهش می‌دهند؛ ظرفیت‌هایی که می‌توانند نظام حکمرانی را از طریق مشارکت‌ورزی جامعه توانمندتر کنند.به این ترتیب، حکومت استبدادی هم توانمندی حکومت و هم توانمندی جامعه را هم‌زمان کاهش می‌دهد؛ در نتیجه، از یک سو، با یک ضربه‌ی سخت، حکومت تغییرات شدید می‌کند و ثبات جامعه تضعیف می‌شود و از سوی دیگر، زمانی که جامعه‌ی ایرانی پس از آن ضربه‌ی سخت به حکومت، قدرت جامعه را بازپس می‌گیرد، فاقد توانمندی لازم برای حکمرانی می‌شود و به سرعت به سوی هرج‌ومرج می‌رود.»

تحلیل و تجویز راهبردی

در آخر ناظمی سه راهبرد اصلی برای برون از این وضعیت که به پایداری دولت و جامعه منتهی می شود، به شرح زیر ارائه می دهد:
۱-مهم‌ترین پروژه توسعه در ایران ایجاد ظرفیت‌های نهادی برای توانمندسازی جامعه است.
۲-هر سازوکاری که بتواند جامعه را توانمند کند، بر هر پروژه‌ای که قدرت دولت را افزایش دهد اولویت دارد.
۳-تلاش برای کاهش قدرت حکومت، تا مادامی که همراه با ایجاد ظرفیت‌هایی برای توانمندسازی جامعه نباشد، در بهترین حالت منجر به هرج‌ومرج می‌شود و چیزی جز تکرار یک تاریخ بیهوده نیست.

*پژوهشگر سیاستگذاری عمومی و معاون سابق وزیر ارتباطات

بیشتر بخوانید:

که شب می گذرد! نوروز به مثابه نهاد توسعه
سایه‌روشن یک شاه یا یک ملت؟
درسی که باید از جنبش‌های زنان آموخت (به مناسبت ۸مارس)
انتخابات در جامعه فحش‌زده
مهندسان عاشق‌پیشه و مهندسان قاتل‌پیشه

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902758